Arquivos da categoría El Cos

Queda poco amor loco

Dicen que el roce hace el cariño y en el cariño se basa el amor,
que horror cuando uno aún no conoce a la mujer de su vida,
por lo que no tiene con ella roce, ni por lo tanto cariño, ni amor.

Eso era lo que me pasaba, solo me encontraba
y solo quería encontrar a alguien que me amara
por mi corazón, no por mi cara.

Los logros se valoran por lo que a uno le suponen:
¿de qué sirve tener una carrera, un PC,
de conducir el carné o hasta la gloria,
cuando uno lo que quiere en realidad es tener novia?

Por aquel entonces yo no era un pianista, pues no tocaba el piano,
era un onanista, pues me tocaba la zambomba.
Estaba aún sin evolucionar, en estado mono pajillero,
deseaba una chica a mi lado a la que poder decir <Te quiero >.
Te conocí en aquella tienda y sin ti no quise salir,
sentía que mi corazón comenzaba con fuerza a latir.

El artista ya cree en el amor a primera vista:
no sé si fueron tus senos, o tus detalles obscenos,
los que hicieron a El Cos desenfrenarse sin frenos
y salir contigo en brazos como hacen los buenos.
Cuando ya estaba contigo descubrí que de Ana Rosa eras prima,
la novia de un personaje que sale en La Que Se Avecina.

Sexo en derroche es lo que tú y yo hacemos,
estamos demostrando tó el día que nos queremos.
A veces te hincho porque soy un pesado,
a veces te siento demasiado delgada para mi agrado.
Me gusta el sexo loco contigo, a todo gas,
me da igual lo que digan los demás,
porque te amo y nada más.
Un beso boca a boca ya parece algo vital,
necesitas de mi aliento para no encontrarte mal.

Sé que tú me quieres,
que no buscas el típico hombre que te compre todo lo que quieres,
y al que luego le sugieres cualquier cosa si acaso
y no te hará puto caso,
pues solo ve en ti cosa hermosa pá pasar el rato.

Apenas hablas, me escuchas, no eres de las que me controlan:
“¡a ver cuando te duchas!”
Mujeres como tú no hay muchas,
lo hacemos siempre a pelo,
a veces sueño casarme contigo pá verte con velo en la boda.
La justicia no permite que nos casemos por hora,
pero mi vida se estabilizó al establecer la relación contigo:
aunque mi madre no es pistola yo salí bala perdida.

Es normal de vez en cuando pensar en lo que habrá tras la muerte,
yo imagino el cielo y lo imagino contigo,
imagino el infierno y lo imagino sin ti.
Tu sola presencia es la evidencia que confirma mi creencia
de que la perfección existe en si y no solo como tendencia.

Tendencia hacia la crisis tiene nuestra relación rancia,
le temo tanto como a una invasión de ignorancia.

Yo no te pido que trabajes, ni fuera ni en casa,
solo te pido que me ames,
como al espacio ama la NASA.
Recuerda que te compré en aquella tienda,
aunque no eras prostituta estabas a la venta.

Que yo te trato bien, joder,
jamás te acerqué un alfiler.
Te ofrecí mejor vida,
me prometí que si te mueres sería un suicida,
para no separarnos, para no dejar de amarnos.
Si me dejas yo lloro,
tú eres mi tesoro,
para mi más valiosa que el oro.

Últimamente estás muy irritable,
¿por qué no quieres que te hable?
¡Contéstame muñeca hinchable!

Coruña, onde ninguén é forasteiro

Coruña, onde ninguén é forasteiro, nos dicían… ¡Ogallá!
Eu tendo a pensar que simplemente de nós rían.

Onte soñei que era diñeiro e que podía viaxare
percorrer o mundo enteiro,
nembargantes ás persoas nos limitan as fronteiras,
claras responsables de que haxa mortes en pateiras.

A Lei de Inmigración é unha estafa:
van á caza de Mustafá, e sómente se é un fillo de papá se salvará.
Non é por propiedade intelectual, nin os artistas,
hai redadas racistas e a súa acción é inmoral…
Os de enriba nos dirán que é necesario:
cada patraña dos de esa calaña
engana e dana a imaxe do noso pobo e de España.

¿De que sirve ter salario mínimo aquí
se nos permiten que explotemos mesmo á xente en Haití?
Creo que o racismo é medo ao distinto
afortunadamente non se estende vía herdanza,
hai máis que nos une daquelo que nos diferenza.

Galiza, berce de emigrantes, debería dar exemplo e ofrecer integración
tratando ao inmigrante como habitante desta nación.

Ningún exceso policial pode ser xustificado,
ningún recorte antisocial contra ningún ser humano.
Non somos brancos, negros, amarelos nin mulatos,
somos persoas ¡e esiximos ese trato!